برای اولین بار در سال 1859 باتری سیلد لید اسید توسط یک دانشمند فرانسوی به عنوان باتری قابل شارژ مجدد ارائه شد.
این باتری از قطب مثبت که اکسید سرب و قطب منفی آن از سرب تشکیل شده است.
محلول الکترولیت این باتری هم از آب و اسید سولفوریک درست می شود که معمولا 30 الی 40 درصد از محلول را سولفوریک تشکیل می دهد.
این باتری ها قابلیت شارژ مجدد را داشته و از نظر طول عمر از طول عمر متوسطی برخوردار هستند و به شدت به تعداد دشارژ battery حساسند.
این نوع باتری ها معمولا در محیط دمای 10 الی 35 درجه عملکرد خوبی خواهند داشت.
این نوع باتری در سال 1899 اختراع شد. والدمار جانگنز پس از اختراعش نوع باتری اش زیاد قابل توجه در صنایع و حتی استفاده در محیط معمولی نبود تا این که بعد از 1960 به دلیل افزایش لوازم الکترونیکی استفاده از این باتری ها به صورت چشمگیری افزایش پیدا کرد.
بخش عمده قسمت مثبت این نوع باتری ها هیدرات نیکل است و قسمت منفی این نوع باتری ها از نوع کادمیوم تشکیل شده است.
محلول الکترولیت باطری یو پی اس نیکل کادمیوم را هیدروکسید پتاسیم تشکیل می دهد که 35 درصد از این محلول در الکترولیت است.
قیمت این نوع باتری 4 الی 5 برابر باتری های سرب اسید است.
باطری یو پی اس نیکل کادمیوم از طول عمر بسیار بالایی برخوردار است و این باتری هم همانند سرب اسید به میزان دفعات دشارژ باتری بسیار حساس می باشد.
منبع : http://taimazups.com/what-batteries-are-used-on-ups/